Η Κύπρος αποτελεί στ' αλήθεια μιαν ανορθογραφία στη νέα Ευρώπη, όχι όμως για λόγους που θα έκαναν τις Βρυξέλλες να νοιαστούν. Αν χρειαζόταν άλλο ένα μάθημα για το πόσο λίγο αξίζει η αφοσίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, η συμπεριφορά της σχετικά με την Κύπρο μάς δίνει ένα από τα πιο παραστατικά μέχρι σήμερα.

Γραμμένο στον άμεσο απόηχο της ανάδειξης του Δημήτρη Χριστόφια στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας και δημοσιευμένο στις 24 Απριλίου 2008 στη London Review of Books(τόμ. 30, τ. 10), το άρθρο του Πέρρυ 'Αντερσον «Οι διαιρέσεις της Κύπρου» (The Divisions of Cyprus) αποτελεί ταυτόχρονα ανασκόπηση της ιστορίας του Κυπριακού, βιβλιοκριτικό σχόλιο στα απομνημονεύματα του λόρδου Hannay, πραγματικού πρωτεργάτη του Σχεδίου Αννάν, άλλα και ένα αιχμηρότατο κείμενο παρέμβασης στη συγκυρία.

Όντας ο ίδιος Βρετανός και απευθυνόμενος σε αγγλόφωνο κοινό, ο Πέρρυ ’ντερσον αναδεικνύει χωρίς περιστροφές τη βαριά κληρονομιά της αποικιακής και μεταποικιακής βρετανικής παρουσίας στο νησί, χωρίς να παραλείπει ταυτόχρονα να σταθεί στις επιπτώσεις του παραγκωνισμού της κυπριακής Αριστεράς, στις αντιφάσεις του μακαριακού μπλοκ, καθώς και στη δομική φαυλότητα της μετεμφυλιακής ελλαδικής πολιτικής τάξης. Κυρίως όμως αναλύει, με μια επιμονή προορισμένη να σοκάρει τη σύγχρονη «πολιτική ορθότητα», τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που ξεδιπλώθηκαν γύρω από τη διαδικασία ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε., καθώς και τους παράγοντες που εξακολουθούν να θέτουν εν αμφιβόλω την επιτυχία του εγχειρήματος επαναπροσέγγισης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.