494-478 Π.Χ. ΟΙ ΕΝΔΟΞΕΣ ΜΑΧΕΣ

«Θα σου μιλήσω για πόλεμο, μάχες, έρωτα, μίσος, ηρωισμό, αυταπάρνηση και προδοσία. Για ένα όπλο δώρο θεών, ασπίδα που θα ενώσει τη μοίρα τριών ανδρών, με δύο γυναίκες, πολλών λαών και τόπων, πεδιάδων, βουνών, θάλασσας και πόλεων...».

Είναι ο χρησμός που έλαβε ο μάντης Μεγιστίας από το Δία. Θα τον εκπληρώσουν ο γενναίος και ευγενικός Σπαρτιάτης Τελευτίας, ο πρόσχαρος και ευφυής Αθηναίος Ναυσίνους, ο αρχιστράτηγος της Περσίας Μαρδόνιος, η ωραία Σπαρτιάτισσα Ελένη και η Μιλήσια Διανείρα που θα αγωνιστεί για την ελευθερία της και που η καρδιά της μοιράζεται στους δύο Έλληνες.

Στο ιστορικό μυθιστόρημα «Η ασπίδα των Θερμοπυλών- Οι ένδοξες μάχες» (εκδόσεις Ιωλκός, 2008) θα τρέξετε μαζί με τον Τελευτία στην Ολυμπία, θα παραβρεθείτε στα λαμπρά συμπόσια του Μαρδόνιου και τον αισθησιακό χορό της Διανείρας, θα ακούσετε το Λεωνίδα και το Θεμιστοκλή να αγορεύουν στο συνέδριο του Ισθμού, θα ταξιδέψετε με τη βασιλική τριήρη του Ξέρξη στα Τέμπη.

Θα νιώσετε τον τρόμο και τη φρίκη της μάχης, με το βάρος της ασπίδας στο αριστερό και το δόρυ να γλιστράει από ιδρώτα και αίμα στο δεξί. Θα πολεμήσετε με τη σπαρτιατική φάλαγγα στις Θερμοπύλες και τις Πλαταιές, που «όταν εφορμά είναι σαν ένα απρόσωπο τέρας με εκατοντάδες κεφάλια, πόδια, χέρια, αλλά μόνο μια ψυχή... Η γη σείεται στο βηματισμό της, ο ήλιος λάμπει πάνω στους μπρούτζινους θώρακες και τις περικεφαλαίες, τα πολύχρωμα λοφία από χαίτες και αλογοουρές σείονται κι αυτά, οι ζωγραφισμένες ασπίδες πλησιάζουν σαν ενωμένες και οι σιδερένιες καλογυαλισμένες αιχμές των δοράτων είναι ο ίδιος ο θάνατος».