Oι ερμηνευτικές προσεγγίσεις των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α Λυκείου είναι μια συλλογική προσπάθεια που έχει βάση την πολυετή διδακτική πείρα των συγγραφέων. Ο σχεδιασμός τους πιστεύουμε ότι εξυπηρετεί τόσο τους διδάσκοντες όσο και τους διδασκόμενους.
Ειδικότερα:
Το εισαγωγικό μέρος, το θέμα, η διάρθρωση, η αναλυτική επεξεργασία κατά ενότητες και η σύνθεση ακολουθούν τη γνωστή διδακτική μέθοδο της Ανάλυσης και της Σύνθεσης, που εφαρμόζουμε κατά την ερμηνεία κάθε κειμένου. Η προσέγγιση του περιεχομένου και της γραφής γίνεται συγχρονικά (τι λέει το κείμενο και πως το λέει). Αν και πολύ παραδοσιακός ο τρόπος αυτός, φαίνεται πως είναι ο πιο ενδεδειγμένος, γιατί παρέχει τη δυνατότητα στον μαθητή να διατηρεί κατά τη μελέτη τη θέα και του δέντρου και του δάσους, του συγκεκριμένου και του καθολικού.Η κριτική αποτίμηση βοηθάει τον μαθητή να καλλιεργήσει την καλλιτεχνική του ευαισθησία με βάση την ανταπόκριση που βρίσκει κάθε κείμενο μέσα του. Η κριτική αυτή, που δεν γίνεται αυθαίρετα αλλά στηρίζεται σε έγκυρη βιβλιογραφία, αποσκοπεί στη διάκριση του αξιόλογου λογοτεχνικού έργου από το λιγότερο σημαντικό.Τα παράλληλα κείμενα από ομόθεμα έργα ανταποκρίνονται στην ανάγκη για πολλαπλή και διαχρονική θεώρηση της βασικής ιδέας κάθε κειμένου. Άλλωστε τόσο αυτά όσο και τα κριτήρια αξιολόγησης, που παρατίθενται ενδεικτικά, είναι σύμφωνα με τις οδηγίες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και με το τελευταίο Προεδρικό Διάταγμα για την αξιολόγηση στο Λύκειο. Ως συλλογική προσπάθεια οι ερμηνευτικές μας προσεγγίσεις είναι φυσικό να διασώζουν το ύφος και τον τρόπο ερμηνείας κάθε συγγραφέα. Αυτό όχι μόνο δεν βλάπτει, αλλά και υποβάλλει μια πλουραλιστική αντίληψη, ικανή να καταπολεμήσει το μονοσήμαντο και το δογματικό
