Το Οικουμενικό Πατριαρχείο για μένα είναι ένας ιερός θεσμός, ταυτόχρονα όμως είναι και πηγή έμπνευσης, γιατί παραπέμπει σε μια μεγάλη πολιτισμική παράδοση η οποία όχι μόνον μεγαλούργησε στο παρελθόν, αλλά εξακολουθεί και σήμερα να μεγαλουργή. Είναι μια καρδιακή ζωή, που όμως προχέεται από τον νού δια του σώματος στο περιβάλλον, και η οποία αλλοιώνει θεσμούς, παραδόσεις, πολιτισμούς.

Κατά καιρούς έχω ασχοληθή με πτυχές αυτής της μεγάλης πολιτισμικής παραδόσεως και δημοσίευσα άρθρα σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά. Στην παρούσα έκδοση δημοσιεύονται αυτά τα κείμενα, μαζί με κάποια άλλα τα οποία για πρώτη φορά τυπώνονται σε βιβλίο.

Επίσης σε δύο ενότητες (Γ' και Δ') γίνεται λόγος για την εξέλιξη του συστήματος διοικήσεως της Εκκλησίας, τον θεσμό της Πενταρχίας, την ανακήρυξη του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος, τις κατά καιρούς ''κρίσεις'' στις σχέσεις μεταξύ της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την μνημόνευση του ονόματος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών από τους Μητροπολίτες, την προσφορά του Οικουμενικού Πατριαρχείου κλπ.

Τα κείμενα τα οποία περιλαμβάνονται στις δύο αυτές ενότητες είναι ιστορικοκανονικά και αναφέρονται στην αναγκαιότητα της διαφυλάξεως των θεσμών και την διατήρηση της ενότητας της Εκκλησίας. Επομένως, δεν είναι προσωπικά ζητήματα, ούτε έτσι πρέπει να εκληφθούν, αλλά κυρίως και προ παντός είναι εκκλησιολογικά θέματα μείζονος σημασίας. Ζωηρή επιθυμία μου είναι αυτή η ιστορικοκανονική γνώση να βοηθήση στην βελτίωση των σχέσεων μεταξύ της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Είναι φανερό ότι σέβομαι τα πρόσωπα, αλλά δίνω προτεραιότητα στην ενότητα της Εκκλησίας, που διασφαλίζεται με τις αποφάσεις των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, οι οποίες συγκροτήθηκαν από αγίους θεοφόρους Πατέρες και απεφάσισαν ''κατά τας των αγίων θεοπνεύστους θεολογίας και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα''.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ