Τον Νοέμβριο του 1946 ένας Παριζιάνος εκδότης εκδίδει το μυθιστόρημα ενός αγνώστου, ονόματι Βέρνον Σάλιβαν, με τη διευκρίνηση: «μετάφραση από τα αμερικανικά, Μπορίς Βιάν». Το Θα φτύσω στους τάφους σας θα προκαλέσει αμέσως σκάνδαλο και σύντομα θα γίνει ένα από τα γνωστότερα long sellers του εικοστού αιώνα. Σ' αυτό συνέβαλε η ερωτική-σαδιστική τέχνη του «μεταφραστή» του, η μήνυση για προσβολή των χρηστών ηθών που υπέβαλε εναντίον του ένας πουριτανικός σύλλογος και, τέλος, ένα πραγματικό έγκλημα πάθους, όπου ο δολοφόνος άφησε, ως υπογραφή δίπλα στο πτώμα της ερωμένης του, ένα αντίτυπο του βιβλίου!

Το θέμα του βιβλίου είναι πολύ γνωστό: ένας νέγρος εκδικείται το λιντσάρισμα του αδερφού του βιάζοντας και σκοτώνοντας λευκές Αμερικανιδούλες (ο αδερφός του ενοχοποιήθηκε άδικα με την ψευδή κατηγορία του βιασμού).

Η φήμη του βιβλίου συνδέεται κυρίως με την ικανότητα του συγγραφέα να ενεργοποιήσει επιδέξια διάφορα στερεότυπα αμερικανικής γραφής (όπως το θρίλερ ή το pulp fiction), κινηματογραφικές τεχνικές (όπως της υποκειμενικής κάμερας), καθώς και κοινωνικά στερεότυπα της αμερικανικής μυθολογίας: σκληρά αρσενικά, που πίνουν και σκοτώνουν με ευκολία, διασταυρώνονται σε μια καταιγιστική δράση με ανδροφάγα σαγηνευτικά θηλυκά. Και, όλα αυτά, μέσα σ' έναν άγριο ρυθμό, που ενσωματώνει επιτυχημένα το μπιτ της Dixieland τζαζ.

Μέσα από αυτές τις επιλογές το βιβλίο χειρίζεται με σοφία το θέμα της κοινωνικής αδικίας, και κατ' επέκταση της αυτοδικίας, ενώ παράλληλα, σε ένα δεύτερο, ψυχολογικό επίπεδο, υπογραμμίζει με δραματικό τρόπο την υπόγεια συγγένεια που συνδέει τον θύτη με το θύμα, όταν τις συνθήκες της επαφής τους υπαγορεύει η κοινωνική βία.