Στο βιβλίο "Από τη διάνοια στην ενόραση" η ανάπτυξη του νου, ενώ είναι αναγκαία, παρουσιάζεται απλώς ως μέσον για ένα σκοπό και ένα στάδιο της ατραπού για ένα πλήρως φωτισμένο και ενεργό νοητικό σώμα.
Ανάμεσα στη νοητική λειτουργία και στην ενόραση υπάρχει ένα χάσμα και θα υπάρχει μέχρις ότου γεφυρωθεί συνειδητά μέσω διαλογισμού. Ο διαλογισμός μερικές φορές ορίζεται ως "σκέψη στην καρδιά" και ο σωστός διαλογισμός πράγματι γίνεται μόνο όταν η καρδιά και ο νους λειτουργούν σε ενοποίηση. Έτσι για να προσεγγίσουμε την ενόραση είναι αναγκαία η συγχώνευση νου και καρδιάς. Η ορθή χρήση του νου στο διαλογισμό, οδηγεί τη συνείδηση στο όμορφο, στο καλό και στο αληθινό που είναι ιδιότητες της ψυχής, μέσω των πέντε διαλογιστικών σταδίων της συγκέντρωσης, του διαλογισμού, της θεωρίας, της φώτισης και της έμπνευσης. Αυτά τα πέντε στάδια οδηγούν στην ένωση με την ψυχή - τον υιό του νου - και στην άμεση γνώση της θείας φύσης, δημιουργώντας ένα όργανο νόησης που μπορεί να χρησιμοποιεί η ψυχή στην καθημερινή ζωή.