Υπό τον γενικό τίτλο Όψεις του ρεμπέτικου ο παρών τόμος στεγάζει τρία κείμενα, τα οποία επιχειρούν να φωτίσουν ενδιαφέρουσες όσο και ελάχιστα μελετημένες πλευρές αυτού του αστικολαϊκού μορφώματος. Στο πρώτο μελέτημα («Το ρεμπέτικο στη δεκαετία του 1930 και ο Μεταξάς, μέσα από γραπτές συγχρονικές πηγές») γίνεται για πρώτη φορά λεπτομερής πραγμάτευση του πώς προσελήφθη το ρεμπέτικο, τόσο από τον Τύπο της εποχής όσο και από το Μεταξικό καθεστώς. Μέσα από πρωτογενείς συγχρονικές πηγές, που επίσης για πρώτη φορά έρχονται στο φως, προσεγγίζεται το φάσμα των αντιδράσεων που ήγειρε το είδος εκ μέρους της κουλτούρας του γραμματισμού αλλά και της κυρίαρχης πολιτικής τάξης πραγμάτων.

Το δεύτερο κείμενο («Ο αριστερός λόγος για το ρεμπέτικο [1946-1980]») στοχεύει σε πρώτο επίπεδο στη λεπτομερή ανασκόπηση και κριτική ανάλυση του αριστερού λόγου για το ρεμπέτικο, όπως αυτός αποτυπώθηκε σε γραπτές πηγές, ενώ σε δεύτερο επίπεδο επιχειρεί να αναδείξει τη διαμόρφωση και εξελικτική πορεία αυτού του λόγου σε ένα επαρκές βάθος χρόνου.

Φιλοδοξία, τέλος, του τρίτου κειμένου («Ρεμπέτες και ρεμπέτικο: από τη ρητορική των Αλλων στον αυτοπροσδιορισμό») αποτελεί η ανασύσταση της αφηγηματικής αυτοπαρουσίασης των συντελεστών του ρεμπέτικου σε αντίστιξη με το λόγο που άρθρωσε ο κυρίαρχος πολιτισμός για αυτούς και για το είδος που εκπροσωπούσαν.