Η βάναυση διαστρέβλωση της ιστορίας που επιχειρείται κατά τρόπο ανοίκειο στις μέρες μας είναι ίσως το έναυσμα που γράφτηκε αυτό το βιβλίο. Ελάχιστοι άνθρωποι αλλά παντοδύναμοι ευτυχώς προσωρινά, ελέγχουν μέσα από τις θέσεις τους στα ΜΜΕ τη βούληση των Ελλήνων. Λαού περιουσίου. Προσπαθούν, και δυστυχώς το καταφέρνουν, να καθοδηγούν την ψήφο του. Αμβλύνουν τις αντιδράσεις του και εξουδετερώνουν τη λεβεντιά του. Κάνουν και κάτι χειρότερο ακόμα. Χτυπούν κατάσαρκα στις μέρες μας, μετά το Έθνος και το Γένος, και το δεύτερο σκέλος της υπάρξεώς μας, την Θρησκεία.

Παρ' όλα όμως τα δεινά, οι Έλληνες βρίσκουν χρόνο και διάθεση να ερωτεύονται. Λαός μάχιμος. Αγαπούν και πονούν. Σκορπούν απλόχερα την καρδιά τους. Δοκιμάζονται αμαρτάνοντας. Αλλά πάντα αγαπούν. Ο γιατρός αγαπά τους ασθενείς του και η Μαρία αγαπά τον συγγραφέα της. Η κυρία από το Μπαϊρι αγαπά έναν άγνωστο και η Γεωργία αγαπά όλους τους κατοίκους της μικρής της πόλης. Ο Σπύρος ο Μαύρος αγαπά όλους τους Έλληνες κι όλοι οι απόφοιτοι του Ε΄ Γυμνασίου αγαπούν τους καθηγητές τους. Κι εκεί, στο μακρινό Ρίο, όλοι αγαπούν όλες τις γυναίκες. Μόνο οι φίλοι από τη Θεσσαλονίκη δεν τις αγάπησαν ... Ας όψεται ο Μπέρναρντ Σω.