«... μπήκαμε στην περίοδο που η ανεξάρτητη κριτική κατέκτησε το δικαίωμα να μελετά τις απαρχές του χριστιανισμού με θετικό και αντικειμενικό τρόπο, ρίχνοντάς τους φως... Σήμερα έχει πλέον επιβεβαιωθεί ότι τα κανονικά Βιβλία και οι χριστιανικές παραδόσεις οι καθιερωμένες, όχι μόνο από την ορθοδοξία, αλλά και από την επίσημη διδασκαλία, δεν είναι και τόσο αξιόπιστες ιστορικά.

...Αν διάβασα και ξαναδιάβασα τα Ιερά Κείμενα και μελέτησα τόσα συγγράματα πάνω στο Δόγμα, δεν είναι για την καλλιτεχνική ικανοποίηση μιας αναθεώρησης και από τον πειρασμό να ανακαλύψω, σαν αρχαιολόγος, ένα Ευαγγέλιο χωρίς αντιφάσεις και ψεγάδια, δηλαδή να αποκαταστήσω το Ευαγγέλιο. Είναι για να μπορέσω να απευθυνθώ στους ανήσυχους και τυραννισμένους των καιρών μας σήμερα που οι αναγκαιότητες, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, πνευματικές και ηθικές παροτρύνουν τον άνθρωπο να γκρεμίσει τα είδωλα, σύμφωνα με το ιερό παράδειγμα, που του έμελλε ποτέ να το δει στο ακέραιό του. Είναι για να δείξω, σε όλους αυτούς που περιμένουν, τον μεγαλειώδη παραλληλισμό που διαγράφεται καθαρά ανάμεσα στην πτώση του σύγχρονου κόσμου (στο απόγειο της υλικής του προόδου) και στην παρακμή του αρχαίου κόσμου. Ανάμεσα στον γεννώμενο χριστιανισμό και στους νέους μοχλούς που αρχίζουν να κινούν το σύμπαν». (απόσπασμα από την Εισαγωγή του συγγραφέα)