Το μήνυμα στάλθηκε στον κριμινάλχαουπτκομισαρ Φάμπελ με e-mail:

<Παράξενο πράγμα ο χρόνος, δε νομίζεις; Εγώ γράφω κι εσύ διαβάζεις και μοιραζόμαστε την ίδια στιγμή. Κι όμως, ενώ γράφω ετούτα τα λόγια, χερ χάουπτκομισαρ, εσύ κοιμάσαι και το επόμενο θύμα μου ζει ακόμα. Όταν τα διαβάζεις, είναι πια νεκρή. Ο χορός μας συνεχίζεται...>

Η ίδια αποτρόπαια τελετουργική μέθοδος θανάτωσης. Ο ίδιος σαρκαστικός τόνος στα μηνύματα. Όλα υποδεικνύουν τον ίδιο δολοφόνο. Αλλά δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να συνδέει τις δύο υποθέσεις, εκτός από το προκλητικό μήνυμα.

Στο πρώτο του μυθιστόρημα, ο Κρεγκ Ράσελ μας συστήνει ένα νέο διώκτη του εγκλήματος, τον αστυνομικό διευθυντή Γιαν Φάμπελ -μισό Σκοτσέζο, μισό Γερμανό- έναν άνθρωπο καλλιεργημένο, με συνείδηση και φαντασία.

Επίσης, κεντρικό ρόλο στην πλούσια πλοκή της ιστορίας του διαδραματίζει η πόλη του Αμβούργου -μια πόλη σκιών και αντιθέσεων, όπου η παλιά Γερμανία συναντάται συνεχώς με την καινούρια, και οι συμμορίες Ουκρανών και Τούρκων μαφιόζων μάχονται για την πρωτοκαθεδρία.

Στον Αιμάτινο Αετό, ένα από τα πιο πολυδιάστατα και συνταρακτικά θρίλερ των τελευταίων ετών, οι αγωνιώδεις προσπάθειες του Φάμπελ να λύσει την υπόθεση προτού ανακαλυφθούν περισσότερα θύματα, σταδιακά φέρνουν στο φως τη μία δολοπλοκία μετά την άλλη. Πώς όμως να εντοπίσει ένα δολοφόνο που δεν αφήνει κανένα ίχνος, που τα θύματά του μοιάζουν σκοπίμως τυχαία και τα κίνητρά του φτάνουν πολύ πιο πέρα από την απληστία και τη λαγνεία, ως τα σκοτεινότερα βάθη της ανθρώπινης ψυχής;