Ο πιστός στον Σάχη Σουλεϋμάν γραμματέας της διπλωματικής αποστολής στο Σιάμ θέλησε να συγκρίνει τον ηγεμόνα του με τον Σολομώντα, βασιλιά του Αρχαίου Ισραήλ και Προφήτη του Ισλάμ, γι' αυτό και στην εκτενή αναφορά του έδωσε τον δισήμαντο αυτό τίτλο Σαφίνα -ι Σουλαϋμάνι. Ζούσε ακόμα σε μια περίοδο, όπου, παρά τις τεχνολογικές ανακαλύψεις, οι παραδόσεις, η μαγεία του 'Αγνωστου και οι αναφορές στο απώτατο παρελθόν ήταν συχνές. Έτσι, για να περιγράψει τις θύελλες του Ινδικού Ωκεανού, τόνισε ότι ο ίδιος ο Νώε, αν τις μάθαινε, δεν θα κατασκεύαζε μόνον μία Κιβωτό. Και παράλληλα με τα πεπραγμένα της αποστολής αναφέρθηκε σε φτερωτά ψάρια, μάγια για να συλλάβουν κροκοδείλους, καταραμένα φοινικόδενδρα, φτερωτές γάτες, σπηλιές με εκεί κρυβόμενα βουβάλια και εξωτικά πουλιά-φύλακες των αρωματικών δένδρων.

Μέσα από το κείμενο αυτό του τέλους του 17ου αιώνα ξεπροβάλλει μία Υπερδύναμη του Ινδικού Ωκεανού: η Περσία της Σαφεβιδικής δυναστείας, η οποία, αν και βαθιά σιιτική, θυμίζει περισσότερο τον Χοσρόη παρά τον Χομεϊνί. Μια χώρα εκτεινόμενη από την Μεσοποταμία μέχρι την Κεντρική Ασία και τον Γάγγη δεν μπορεί παρά να συγκρούεται με την ευρωπαϊκή διείσδυση προσπαθώντας να την εξοβελίσει από τον ευρύτερο χώρο του Ινδικού. Έτσι, παράλληλα με τα εθιμοτυπικά των ινδοκινεζικών αυλών, το κείμενο διαλαμβάνει διεξοδικά τον πλούτο σε μπαχαρικά και αρώματα, τα χρυσωρυχεία και τους τεράστιους πολύτιμους λίθους, που όλα μαζί αποτελούν τις απώτερες σκέψεις των χαμογελαστών υποκλινόμενων διπλωματών.