Στα είκοσι μου χρόνια έγραψα "Το αγόρι πλάι στο ποτάμι". Ήταν το τρίτο μου μυθιστόρημα και είχα πια βαρεθεί να βαδίζω "εκ του ασφαλούς". Ήθελα να το διακινδυνεύσω, να επιχειρήσω κάτι που δεν είχε γίνει ως τότε από κανέναν Αμερικανό. Αποφάσισα να ερευνήσω τον κόσμο των ομοφυλόφιλων και μέσα από αυτή τη διερεύνηση να δείξω πόσο φυσικές είναι οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις.

Όλοι οι άνθρωποι είναι δίφυλλοι. Η αγωγή, οι περιστάσεις και η συνήθεια ευθύνονται τελικά για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις. Δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στον τραβεστί που παριστάνει τη Μπέτυ Ντέηβις, τον έντιμο πολίτη που βλέπει με λαγνεία τα αγοράκια, και τον αδελφό του έντιμου πολίτη που ξερογλείφεται κοιτάζοντας κοριτσάκια.

Το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε το 1948. Το υποδέχτηκαν με φρίκη και δυσπιστία:που κατάντησε αυτό το παιδί έλεγαν, υποσχόταν τόσα πολλά; Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης αρνήθηκαν να βάλουν διαφήμιση του βιβλίου και όλες οι κριτικές ήταν εχθρικές.

Ο Τύπος μου έκανε διαρκώς κηρύγματα για τις χάρες τις φυσιολογικής ερωτικής ζωής και συμβούλευε τους εκδότες μου να σταματήσουν την διάθεση των ρυπαρών μου απομνημονευμάτων. Το βιβλίο όμως έγινε μπεστ-σελερ όχι μόνο στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη όπου οι κριτικοί το πήραν στα σοβαρά.