Το έργο του Ραμπώ έρχεται να ρίξει άπλετο φως στους βυζαντινούς θεσμούς και στις πολυσήμαντες όψεις ενός από τους σημαντικότερους πολιτισμούς της Ιστορίας, θίγοντας καίρια ζητήματα που ανταποκρίνονται σε αυστηρές επιστημονικές προδιαγραφές. Πρόκειται για ένα έργο μη αναλώσιμο στο χρόνο, υψηλής σπουδής και αντικειμενικότητας, που ο αναγνώστης θα μπορεί να ανατρέχει σ' αυτό ανά πάσα στιγμή και να το χρησιμοποιεί ως έγκυρο γνωστικό εργαλείο.
Όπως λέει και ο μεγάλος Γάλλος βυζαντινολόγος Κάρολος Ντηλ στην εισαγωγή του για τις Σπουδές πάνω στη βυζαντινή ιστορία, όταν, το 1870, ο Αλφρέντ Ραμπώ δημοσίευσε το πρώτο σημαντικό του έργο, τη διπλωματική του εργασία με τίτλο Η Ελληνική Αυτοκρατορία τον 10ο αιώνα. Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος «το να ενδιαφέρεται κανείς για τη λησμονημένη ιστορία του Βυζαντίου συνιστούσε καινοτομία, σχεδόν τόλμη... Εκείνη την εποχή το όνομα του Βυζαντίου δεν έφερνε στο νου τίποτε άλλο από μία αόριστη ιδέα εκλεπτυσμένης και αιματοβαμμένης παρακμής, άθλιων θρησκευτικών διαμαχών, επαναστάσεων και δολοφονιών. Πολλοί λίγοι υποπτεύονταν ότι επί σχεδόν δέκα αιώνες αυτή η ελάχιστα γνωστή αυτοκρατορία υπήρξε ένας από τους ουσιώδεις παράγοντες του πολιτισμού, ότι η πρωτεύουσα της υπήρξε επί σχεδόν δέκα αιώνες, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ραμπώ, το ''Παρίσι του Μεσαίωνα'', ότι η χιλιετής ιστορία της δεν ήταν τίποτα άλλο, όπως αναφέρει κάπου αλλού ο συγγραφέας, παρά ''η ιστορία της μισής Ευρώπης στη διάρκεια ολόκληρου του Μεσαίωνα''...».
Όποιος διαβάσει αυτές τις σελίδες, θα αντιληφθεί αμέσως το βαθύ ενδιαφέρον που παρουσιάζουν για τη μελέτη του Βυζαντίου. Ένα Βυζάντιο με πολλές και αντιφατικές όψεις. Μία αυτοκρατορία που ο λαός της παθιάζεται για τους αγώνες του Ιπποδρόμου και που ο αυλικός της βίος συχνά εξαντλείται στην πολυτέλεια και στις δολοπλοκίες. Μία αυτοκρατορία που γεννά ένα από τα πιο επιφανή πνεύματα αλλά και τις πιο χαμερπείς ψυχές, τον Μιχαήλ Ψελλό. Μία αυτοκρατορία που εμπλέκεται σε διαρκείς πολέμους με εξωτερικούς εχθρούς, αλλά και αναλώνεται σε εσωτερικές διαμάχες. Μια αυτοκρατορία, όμως, που παρ' όλες τις αδυναμίες της αποτέλεσε για μία και πλέον χιλιετία το προπύργιο της Ευρώπης και το σημαντικότερο κέντρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού
