Το αίμα ήταν τυλιγμένο με ένα μυστηριακό πέπλο και προκαλούσε δέος στους αρχαίους λαούς. Το χρησιμοποιούσαν σε ειδικές θεραπείες και ιερές τελετουργίες. Επίσης είχαν αναπτυχθεί πολλές θεωρίες γύρω από τις μαγικές ιδιότητες του αίματος. Στον Όμηρο και άλλους αρχαίους ποιητές επισημαίνονται αρκετά στοιχεία, ενώ πολλές πληροφορίες αντλούμε από αιγυπτιακούς παπύρους, συριακά, βαβυλωνιακά χειρόγραφα κλπ.

Η προσπάθεια για μετάγγιση αίματος χάνεται στα βάθη της ιστορίας. Με την πάροδο του χρόνου έγιναν πολλές προσπάθειες μεταγγίσεων, άλλοτε επιτυχημένες και άλλοτε αποτυχημένες με τις τελευταίες να υπερτερούν. Αυτό ήταν και η βασική αιτία που ώθησε αρκετούς επιστήμονές να γίνουν πολέμιοι των μεταγγίσεων.

Σταθμός στην ιστορία των μεταγγίσεων υπήρξε το έτος 1900, όπου ο Karl Landsteiner ανακάλυψε τις ομάδες αίματος.

Οι πόλεμοι που ακολούθησαν και οι τεράστιες ανάγκες για αίμα, οδήγησαν στην αλματώδη ανάπτυξη της αιμοδοσίας.

Με την εξέλιξη της επιστήμης και κυρίως της μοριακής βιολογίας, καταφέραμε να δούμε τι είναι και τι ρόλο διαδραματίζουν τα ερυθροκυτταρικά αντιγόνα.

Σήμερα, χωρίς το αίμα να έχει χάσει τη μαγεία του, καταφέραμε να αποκρυπτογραφήσουμε το χαρακτήρα και τις λειτουργίες του, μετατρέποντας έτσι το χθεσινό μας αντίπαλο σε πολύτιμο συνεργάτη, αποτελώντας ένα ακόμα θεραπευτικό βέλος στη φαρέτρα του κλινικού γιατρού και στην υπηρεσία του ασθενή.

Η καθημερινή εμπειρία μας όμως μας διδάσκει, πως υπάρχουν πάρα πολλά ανεξερεύνητα στοιχεία που έχουμε να μάθουμε για αυτόν τον «ξεχωριστό λαχταριστό χυμό», όπως το αποκαλεί ο Γκαίτε.

Σίγουρα το μέλλον μας επιφυλάσσει συναρπαστικές εκπλήξεις.