«'Ενας Αιώνας Λαϊκό Τραγούδι». Τραγούδι και χορός συμπυκνώνουν μνήμες του παρελθόντος, πυροδοτούν εμπνεύσεις του παρόντος που ζητούν μερίδιο από ένα καλύτερο αύριο.

Στο κείμενο αυτό ο συγγραφέας προσπαθεί να αντικρίσει τη λαϊκή μουσική παραγωγή του τόπου μας με τρόπο τέτοιο ώστε να μην την αυτονομεί από τον ιστορικό της περίγυρο, όπως πολλές φορές γίνεται σε ανάλογα εγχειρήματα. Με αυτή τη μελέτη επιχειρεί να συνδέσει τις κομμένες γέφυρες με την ομορφιά, τη βαθιά απλότητα και το δημιουργικό πάθος του ελληνικού λαού μέσα από το πιο ακριβό παιδί του: το λαϊκό τραγούδι των αστικών κέντρων και τις κατοπινές του μεταστοιχειώσεις.

Στόχος είναι να δει το λαϊκό τραγούδι σε συνάρτηση με τις εκάστοτε κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές και διεθνείς καταστάσεις που το επηρέασαν από τα τέλη του περασμένου αιώνα μέχρι σχεδόν και σήμερα. Και αυτό, όχι επειδή αυτή είναι η ερμηνευτική προοπτική που επιτάσσει η οποιαδήποτε ιδεολογία, αλλά γιατί είναι το ίδιο το λαϊκό τραγούδι που συνδέθηκε στην ιστορία του τόσο στενά με όλες αυτές τις πλευρές της ελληνικής κοινωνίας που απαριθμήσαμε. 'Ετσι, το έργο που προκύπτει δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση μια ξηρή ιστορία του ελληνικού τραγουδιού του αιώνα μας, αλλά ζωντανεύει κυριολεκτικά αυτό το γέννημα της καρδιάς του λαού, δίνοντάς του πνοή από τη ζωή και τον παλμό που το χαρακτηρίζουν στην ίδια του την υπόσταση - αρετή που σήμερα μοιάζει μάλλον χαμένη.

Γι' αυτό και μέσα από το κείμενο αναδύεται αυτόματα το ερώτημα: ποιο θα είναι το επόμενο μουσικό βήμα μας ως λαού; Τι έχει σωθεί, άραγε, σήμερα από το στοιχείο εκείνο που κάνει ένα λαό να τραγουδάει;