Επί επτά χρόνια, ένας μοναχικός μαθητής, ο Ζοζέφ, κι ένας μοναχικός οδηγός λεωφορείου, ο Μεγάλος, αναπτύσσουν μια ιδιότυπη φιλία. Καθισμένοι πλάι-πλάι μέσα στο σχολικό λεωφορείο, συζητούν κι εξομολογούνται μυστικά κι εμπειρίες για την ευτυχία, τον έρωτα, τη μνήμη, τον θάνατο, τα ζόρια αλλά και τα κέφια της ζωής. Για τον μαθητή αυτή η σχέση αποτελεί μια μύηση στη ζωή που τον περιμένει. Για τον οδηγό αποτελεί μια αφορμή για αναπόληση και επανεκτίμηση της ζωής που πέρασε. Ως «εργαλείο» για τα επτά μυητικά στάδια χρησιμοποιούνται επτά μαγειρεμένες τροφές τις οποίες προσφέρει και επεξηγεί, ανά μία κάθε χρόνο, ο οδηγός στον μαθητή, ενώ από τη μεριά του ο μαθητής καλείται, επί επτά χρόνια, να ανακαλύψει, ως τελετουργία αυτογνωσίας, την ιδανική συνταγή για την παρασκευή του τέλειου ταραμά.

Γύρω τους κινούνται ένας πατέρας που λατρεύει μανιακά τις κοιλαδογέφυρες, μια μητέρα που τρέφεται μόνο με άγριο ρύζι, μια γιαγιά που φορά κάτι σούπερ χάι-τεκ κόκκινα αθλητικά παπούτσια με αερόσολες, μια ανελέητα σαγηνευτική συμμαθήτρια και κάτι μαντράχαλοι συμμαθητές. Ανάμεσα στα επτά πιάτα που σερβίρονται στη διάρκεια του έργου περιλαμβάνεται ένα σκουμπρί γεμιστό με κάππαρη, σαλιγκάρια με δεντρολίβανο, λεμονάτες καρδιές αγκινάρας, βραστή προβατίνα με τραχανά, κι ένα σοκολατάκι γεμιστό με λίπος αρνιού. Ποιο μάθημα ζωής κρύβει η κάθε μια από αυτές τις τροφές μέσα της;