«...Ο καπνός (Νicotiana tabacum) ήταν αναμφίβολα το ψυχοενεργό φυτό με την ευρύτερη χρήση στην Αμερική. Η παλαιότητα της χρήσης του αποδεικνύεται από πληθώρα ευρυμάτων, όπως οι πίπες και τα συναφή τεχνουργήματα, σε προϊστορικές θέσεις. Η εξάπλωση της γεωργίας από το Μξικό προς το νοτιοδυτικό τμήμα των ΗΠΑ οδήγησε στην καλλιέργεια του καπνού παράλληλα με την καλλιέργεια των κύριων προϊόντων όπως το καλαμπόκι, οι κολοκύθες και τα φασόλια. Το κάπνισμα ήταν ιδιαίτερα σημαντικό στα φύλα που είχαν κατοικήσει τις πεδιάδες των ποταμών Μισισιπή, Μιζούρι και Οχάιο από την πρώτη π.Χ. χιλιετία (γνωστά και ως παραδοσιακοί πολιτισμοί των Δασωδών Περιοχών). βρέθηκαν πέτρινες πίπες σε τύμβους που ανήκαν στον πολιτισμό των Χοπγουελ (100π.Χ. - 200μ.Χ.).

Η θέση Moundcity που ανασκάφθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, ήταν ιδιαίτερα πλούσια σε τέτοια ευρήματα. Ο Τύμβος 8 έγινε γνωστός ως η «Τούμπα με τις Πίπες» επειδή εκεί βρέθηκαν περίπου 200 τέτοια τέχνεργα. Οι περισσότερες από αυτές είχαν σκαλιστεί με τη μορφή ζώων. Τα πτηνά (εικ. 20), τα αμφίβια και τα αιλουροειδή ήταν από τις συνηθέστερες μορφές...»

«...Οι περισσότερες κοινωνίες χρησιμοποιούσαν ψυχοτρόπες ουσίες σε θρησκευτικές και μη περιπτώσεις η χρήση που κάνουμε εμείς, η οποία είναι σχεδόν αποκλειστικά μη θρησκευτική, κάνει τον πολιτισμό μας, σε ορισμένα σημαντικά ζητήματα, να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Λίγες κοινωνίες επιδιώκουν την τοξίνωση με τον αυθαίρετο και ηδονιστικό τρόπο που επικρατεί στη σύγχρονη Δύση. Η από μέρους μας αποδοχή διεγερτικών όπως το τσάι και ο καφές, που πρώτα χρησιμοποιήθηκαν σε άλλους πολιτισμούς, μέσα σε ιερά και τελετουργικά πλαίσια, έχει οδηγήσει στην απώλεια της όποιας πνευματικής σημασίας τους.

Παρομοίως, η ανάπτυξη συνθετικών παρασκευασμάτων όπως η ηρωίνη και η κοκαϊνη από το όπιο και την κόκα, έχει δημιουργήσει μια νέα εποχή στη χρήση των ψυχοτρόπων ουσιών. Η άκρως εθιστική φύση τέτοιων ουσιών έχει συχνά ολέθρια αποτελέσματα για τους συστηματικούς χρήστες οι οποίοι, μη έχοντας την οικονομική δυνατότητα να διατηρήσουν την εξάρτησή τους μέσα στα όρια του νόμου, στρέφονται στο έγκλημα, δημιουργώντας έτσι ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα. Η χρήση και η κατάχρηση ψυχοενεργών ουσιών στις κοινωνίες μας αποτελούν κομμάτι ενός ευρύτερου προβλήματος της κοινωνίας: οι τροποποιημένες καταστάσεις συνείδησης δεν θεωρούνται ως έχουσες πολιτισμική αξία...»