Η Lydia Lunch έφτασε στη Νέα Υόρκη στα μέσα της δεκαετίας του '70 και ξεκίνησε να παίζει με διάφορα γκρουπ της εποχής. Έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα της underground μουσικής σκηνής (Rowland S Howard, Sonic Youth, Nick Cave, Jim Thirlwell, Marc Almond), ενώ έχει επεκταθεί και σε άλλα μέσα έκφρασης όπως ταινίες (με τον κινηματογραφιστή Richard Almond), φωτογραφία, πρόζα και κόμικς. Οι πολύπλευρες ασχολίες της και το προσωπικό της ύφος την καθιστούν μία από τις πιο cult φιγούρες της αμερικανικής τέχνης.

Στο Paradoxia, το τρίτο βιβλίο της, επιχειρεί να εξερευνήσει τις πιο σκοτεινές της επιθυμίες, τις πιο ανομολόγητες φαντασιώσεις της, συνεχίζοντας μια πρακτική που χαρακτηρίζει όλο της το έργο: την αναγωγή των προσωπικών της εμπειριών σε μορφή τέχνης. Το κείμενο είναι γραμμένο σε γλώσσα αφτιασίδωτη, πολλές φορές ωμή, διαθέτοντας παράλληλα μια εκζήτηση που το διαφοροποιεί από την απλή καταγραφή των γεγονότων.

Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο παρακολουθεί την ηρωίδα - η ίδια η Lunch ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται για αυτοβιογραφία, αλλά ούτε και για μυθοπλασία - σε μια βασανισμένη πορεία με τελικό προορισμό τη συμφιλίωση με την απόλυτη μοναξιά, αλλά και την αγωνιώδη αναζήτηση του επόμενου συντρόφου.