Πέρασαν σχεδόν 90 χρόνια από τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Τα Βαλκάνια ωστόσο - πρωταγωνιστές της παγκόσμιας επικαιρότητας των τελευταίων χρόνων - συνεχίζουν να αποτελούν μια από τις πιο ταραγμένες περιοχές του πλανήτη όπως το αποδεικνύουν τα πολύ πρόσφατα γεγονότα. Την εποχή εκείνη, μέσα από τη στάχτη και το αίμα της έκρηξης της πυριτιδαποθήκης της Ευρώπης, η Ελλάδα βγήκε με σημαντικά εθνικά οφέλη. Διπλασίασε την έκταση και τον πληθυσμό της, κατάφερε να ξεπεράσει την ταπείνωση της ήττας του 1897 και απέκτησε ένα στήριγμα που τη βοήθησε να αντιμετωπίσει τις τραγωδίες του διχασμού, του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και, κυρίως, της μικρασιατικής καταστροφής.
Οι εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν ένα πολυτελές και καλαίσθητο φωτογραφικό λεύκωμα στο οποίο παρουσιάζονται οι Βαλκανικοί Πόλεμοι του 1912-13 όπως αποτυπώθηκαν από τον φακό του άγνωστου στο κοινό F. Zeitz, οι φωτογραφίες του οποίου διασώθηκαν χάρις στο κύρος της υπογραφής του γνωστού Έλληνα φωτογράφου Ρωμαϊδη. Οι περίπου 280 επιλεγμένες φωτογραφίες συγκροτούν ίσως το πρώτο ολοκληρωμένο φωτογραφικό ρεπορτάζ στην ιστορία της ελληνικής φωτογραφίας. Ο φωτογράφος F. Zeitz ακολουθώντας τον ελληνικό στρατό, κατέγραψε με τον φακό του συστηματικά τα σημαντικά γεγονότα, τις κορυφαίες στιγμές του πολέμου αλλά και την καθημερινή ζωή στο μέτωπο και μας παρέδωσε μια συγκροτημένη εικόνα ενός κορυφαίου επεισοδίου της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ο φακός του Zeitz αιχμαλώτισε την αγωνία, τον πόνο, τη δύναμη, το θάρρος, τη χαρά της νίκης και την ανάταση των πρωταγωνιστών ενός αγώνα που αποτελεί το μεγαλύτερο πολεμικό επίτευγμα του νεοελληνικού κράτους από τη σύστασή του. Το λεύκωμα χαρακτηρίζει τεχνική και αισθητική αρτιότητα που είναι αποτέλεσμα της εργασίας ενός εκλεκτού επιτελείου συντελεστών.
Η οργάνωση του υλικού και η παρουσίασή του έχει γίνει από τον κάτοχο του πρωτότυπου υλικού εκπαιδευτικό Αστέριο Τόπη, ενώ την έκδοση έχει επιμεληθεί καλλιτεχνικά ο χαράκτης Σπύρος Καραχρήστος. Η έκδοση περιλαμβάνει επίσης συνοπτική εισαγωγή στα γεγονότα της εποχής της ιστορικού Ελένης Γαρδίκα-Κατσιαδάκη, ενώ ο ποιητής Γιάννης Κοντός προσεγγίζει με την δική του ιδιαίτερη ματιά «χρόνο και σώματα ξεχασμένα».
