«...Θυμήθηκα το σάλι της και της είπα έτσι για παρηγορά: "Κρυώνεις εσύ, Μαργαρίτα, αλλά σκέψου ο Τζορτζ τώρα με το σάλι σου θα 'χει τη ζεστασιά του χάρη σε σένα". Σαν να χαμογέλασε, μια υποψία από χαμόγελο όλο κι όλο, μα πάλι συννέφιασε. "Έπρεπε να παρακαλέσω τη Ρόουζι να γράψει το χαρτάκι", είπε και συμπλήρωσε: "Θα με έκανε τη χάρη, δε γίνεται...". Φοβόταν φαίνεται πως το σάλι της δε θα 'φτανε τελικά στα χέρια του. Εγώ δεν είχα τέτοιο φόβο και πήγα κάτι να πω για το Χανς, πως θα το φρόντιζε εκείνος, όμως άλλο της είπα. "Και ποια είναι αυτή η Ρόουζι;" ρώτησα. "Τον αγαπάει κι αυτή", είπε και σώπασε. Όπως προχωρούσαμε συνέχισε μονολογώντας. "Αυτή ξέρει γράμματα, είναι κι αυτή μαζί του στις σχολές, στο πανεπιστήμιο... ξέρουν να γράφουν αυτοί... να διαβάζουν... θα 'θελα να 'ξερα κι εγώ... να μπορούσα να γράψω τ' όνομά του... μόνο αυτό..."».

Ποιος είναι ο Ταΰγετος και ποιος ο Κουρσάρος; Τι σχέση έχει ο φιλήδονος Τζορτζ Χάουνσλόου της Ντόρις Λέσινγκ με τον καθηγητή της γεωργικής μηχανικής και τη Σούζι, μαντάμ ενός οίκου ανοχής της Θεσσαλονίκης την Κατοχή;

Ο Γιώργος Χατζηλάκος δεν πρόφτασε να δει τυπωμένο το βιβλίο που έγραφε τα τελευταία δέκα χρόνια στη Χλόη, στους πρόποδες του Ολύμπου. Δεν μπορούμε λοιπόν να τον ρωτήσουμε ποια κομμάτια πήρε από τη ζωή του αυτούσια, ποια παράλλαξε και ποια έπλασε. Τι σόι μυθιστόρημα είναι αυτό που ο συγγραφέας του επέμενε να ονομάζει «Μαρτυρίες από τα χρόνια εκείνα»;