Η διερεύνηση της συμπεριφοράς του ανθρώπου, όπως άλλωστε και των υπόλοιπων ζώων, μας καθιστά ικανούς να διατυπώνουμε κάποιες βασικές αρχές που τη διέπουν με στόχο την κατανόηση και την ερμηνεία της, την πρόβλεψη και τη «θεραπευτική» της τροποποίηση, την αποτροπή ή την πρόκληση της εκδήλωσής της, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα αντικείμενα μελέτης των Φυσικών Επιστημών.

Ωστόσο, η γνώση που αποκομίζεται από τη διερεύνηση αυτή δεν αφορά μόνο τους ειδικούς, ούτε είναι χρήσιμη μόνο για εργαστηριακές μελέτες ή την κλινική έρευνα και εφαρμογή. Η ευρύτερη διάδοση της γνώσης των αρχών που διέπουν την ανθρώπινη συμπεριφορά μπορεί να βοηθήσει σε σημαντικό βαθμό τα άτομα να καταλάβουν τον εαυτό τους ώστε να μπορούν να καθοδηγούν τα ίδια τη συμπεριφορά τους με μεγάλη αποτελεσματικότητα. Καθώς η γνώση του «γιατί» και του «πώς» της καθημερινής συμπεριφοράς μας και του κοινωνικού μας περίγυρου αυξάνεται, ερχόμαστε ολοένα και πιο κοντά στον στόχο που είχαν θέσει στην αρχαιότητα οι πρόγονοί μας και που δεν είναι άλλος από το «γνώθι σαυτόν».

Αυτό επιτυγχάνεται πληρέστερα με τη μελέτη των αρχών της συμπεριφοράς υπό συνθήκες καθημερινότητας και μέσα σ' αυτό το πλαίσιο κινείται και η παρούσα προσπάθεια.