Τα 1.000 χρόνια που ακολούθησαν τις αποκαλύψεις του Προφήτη Μωάμεθ στη Μέκκα στις αρχές του 7ου μ.Χ. αιώνα, οι καλλιτέχνες και οι τεχνίτες στις περιοχές όπου κυριάρχησε το Ισλάμ παρήγαγαν ορισμένα από τα πιο όμορφα έργα τέχνης στον κόσμο: από την Αλάμπρα ως το Τατζ Μαχάλ, από τα μικρογραφημένα αντίγραφα του Κορανίου ως τις έξοχες διακοσμητικές τέχνες: κεραμουργία, υφαντουργική και μεταλλουργία. Αν και εκτελέστηκαν σε χώρες διαφορετικές και στη διάρκεια μακρού χρονικού διαστήματος, παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά σε αυτή τη δημιουργική άνθηση τα οποία δικαιολογούν τον όρο Iσλαμικές τέχνες.

Σε αυτή τη μελέτη, οι συγγραφείς φωτίζουν εκείνα τα χαρακτηριστικά τα οποία συνδέουν τις ποικίλες τέχνες των ισλαμικών χωρών, χωρίς να ελαχιστοποιούν τις διαφορές τους. Διαιρώντας το χρόνο σε τρεις περιόδους: 600-900, 900-1500 και 1500-1800, τοποθετούν την καλλιτεχνική πρόοδο κάθε εποχής στο ιστορικό της πλαίσιο και χρησιμοποιούν την τέχνη σαν παράθυρο στον ισλαμικό πολιτισμό. Γραμμένο με γλαφυρό και προσιτό ύφος και εικονογραφημένο σε όλη την έκτασή του με φωτογραφίες, χάρτες και σχεδιαγράμματα, το βιβλίο συλλαμβάνει έξοχα την ουσία της ισλαμικής κουλτούρας όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τα κτήριά της, τα βιβλία και τις εφαρμοσμένες τέχνες, και παρέχει ουσιαστική εισαγωγή στο αντικείμενο τόσο για το σπουδαστή, όσο και για τον απλό αναγνώστη.