"Ποτέ μην ζητάς ν' ακούσεις μια ιστορία που δε θα ήθελες να ξέρεις". Υπάρχει, άραγε, μεγαλύτερη πρόκληση για τον ακροατή ή τον αναγνώστη από μια ιστορία που ενδέχεται ν' αλλάξει τη ζωή του;
Κάπως έτσι πρέπει να μπήκε σε μια δίνη αλλόκοτων συμπτώσεων και ο αφηγητής του βιβλίου, ο οποίος ανέλαβε να μας μεταφέρει την ιστορία του Ρέμου, έτσι όπως την κατέγραψε, στο μεγαλύτερο μέρος της, ο συγγραφέας Ιωσήφ Πετράνος.

Ο ιδιοφυής Ρέμος, που επιλέγει με κριτήριο τον βαθμό δυσκολίας, αποδεικνύεται αρκετά "ανόητος" ή γενναίος ώστε να αμφισβητήσει την τάξη των πραγμάτων γύρω του και να καταπιαστεί με την ανατροπή της. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, αυτό που καταφέρνει είναι να τριγυρίζει γύρω από την ουσία της ζωής, της τέχνης, των αισθημάτων, της ίδιας της καθημερινότητας, διαγράφοντας τους φαύλους κύκλους που θα τον εγκλωβίσουν μέσα τους. Ο Ιωσήφ Πετράνος έλκεται από την ευφυΐα και το αμφισβητούμενο ταλέντο του νεαρού Ρέμου στη ζωγραφική καθώς πάσχει και ο ίδιος από την ανάγκη να δημιουργήσει ένα ζωτικό ψεύδος, έναν χώρο που θα μπορεί να αποδώσει τη ζωή και την τέχνη και -γιατί όχι- να τις κερδίσει, με εργαλεία "δικά του" τη συλλογή και τη συγγραφή. Το αποτέλεσμα είναι να οδηγηθούν και οι δύο πολύ μακριά από τους στόχους τους - ή μήπως όχι; Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα, αφού η πορεία αυτού του βιβλίου, μαζί με τους ήρωές του, φαίνεται πως καθορίζεται όχι μόνο από τις προθέσεις του συγγραφέα του αλλά και από τη συγκυρία...

Ο βαθμός δυσκολίας είναι ένα μεταμοντέρνο μυθιστόρημα που σχολιάζει καυστικά την μεταμοντέρνα σύγχυση, την αυτο-αναφορικότητα, τις ψευδο-προκλήσεις και τη συλλεκτική αξία στην τέχνη και στη ζωή.