Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται, σε επεξεργασμένη, αναθεωρημένη ή και εμπλουτισμένη μορφή τους, δεκαέξι μελετήματα γραμμένα στη διάρκεια δεκαέξι ετών, από το 1990 μέχρι το 2006. Τα περισσότερα από αυτά τα μελετήματα δημοσιεύτηκαν κατά την ίδια περίοδο. Ο κοινός άξονας των δεκαέξι μελετημάτων, που αιτιολογεί και τον τίτλο του βιβλίου, είναι η εξέταση του έργου ποιητών ή η διερεύνηση ποιητικών φαινομένων που αμφότερα αναπτύχθηκαν στο διάστημα από την εμφάνιση του μοντερνισμού στην ελληνική ποίηση μέχρι την ποιητική παραγωγή των ημερών μας.

Συγκεκριμένα, εξετάζονται, κατά σειρά, όψεις του ποιητικού έργου του Γιώργου Σεφέρη, του Γιάννη Ρίτσου, του Τάκη Σινόπουλου, του Μανόλη Αναγνωστάκη, του Μάρκου Μέσκου, του Πρόδρομου Μάρκογλου, του Αλέξη Τραϊανού, του Αντώνη Φωστιέρη, του Μανόλη Πρατικάκη, της Φραγκίσκης Αμπατζοπούλου, της ’ντειας Φραντζή, του Νάσου Βαγενά και του Χάρη Βλαβιανού. Όσον αφορά στα ποιητικά φαινόμενα, διερευνώνται η απαγγελία ή η προφορική ανάγνωση της ποίησης, ιδίως κατά τη μοντερνιστική περίοδο, η σάτιρα στο έργο των μεταπολεμικών ποιητικών γενεών, οι ποιητικές αναφορές στα νησιά του Aιγαίου ως τόπος της αντίθεσης ανάμεσα στην ποιητική γενιά του 1930 και τη μεταπολεμική ποίηση, η επαναφορά παραδοσιακών μετρικών σχημάτων στην εποχή της ελευθερόστιχης ποίησης.