Την πρώτη ζώνη αγνότητος την περιγράφει ο Όμηρος στην Οδύσσεια : τον Ήφαιστο, τον θεό της φωτιάς και σιδηρουργό, που ήταν κουτσός και άσχημος, τον απατάει η γυναίκα του η Αφροδίτη. Για να εκδικηθεί, θα σφυρηλατήσει ένα λεπτό σιδερένιο δίχτυ που θα της φυλακίσει το γεννητικό όργανο.

Η χρήση μηχανικού μέσου που να εξασφαλίζει την πίστη της γυναίκας ανάγεται στην αυγή του δέκατου πέμπτου αιώνα. Υιοθετήθηκε στην Ιταλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία και στην Αγγλία, κυρίως από συζύγους πολεμιστές οι οποίοι, αφού σφράγιζαν το όργανο της ηδονής, έπαιρναν μαζί τους στη μάχη το πολύτιμο κλειδί. Η χώρα που επέδειξε τη μεγαλύτερη εμμονή στη σκληρή αυτή συνήθεια ήταν η θεοσεβούμενη Ισπανία, όπως μαρτυρεί σε μερικά σχέδιά του ο Γκόγια.

Κατασκευασμένη από εύκαμπτο μέταλλο, επενδεδυμένη με βελούδο και φίλντισι, κλειδωμένη με λουκέτο και σφραγισμένη με βουλοκέρι, η ζώνη αγνότητος (φτιαγμένη σχεδόν πάντα επί μέτρω) κάλυπτε το αιδοίο φυλακίζοντάς το εντελώς. Μια τρύπα με οδοντωτό πλαίσιο μόλις και μετά βίας επέτρεπε να εκπληρώνονται οι καθημερινές φυσικές ανάγκες.

Το απάνθρωπο αυτό στολίδι εκπροσωπούσε τον σαφή αυταρχισμό που διαπότιζε έννοιες, όπως η τιμή, η ζήλια, η συζυγική πίστη.

Το σύντομο αυτό μελέτημα διατρέχει την ιστορία της ζώνης αγνότητος από την Ιταλία και τη γαλλική φεουδαλική αριστοκρατία της εποχής των σταυροφοριών και ανατρέχει σε διάφορα παραδείγματα χρήσης της και άρα και ερωτικής συμπεριφοράς ή ερωτικών ηθών κατά την αρχαιότητα και μέχρι τον 19ο αιώνα, σε Ανατολή και Δύση.

Το κείμενο μεταφράστηκε από την έκδοση του του 1989 του ναπολιτάνικου εκδοτικού οίκου "Colonnese editore" που βασίστηκε στη ρωμαϊκή έκδοση του 1893.