Τα 24 κείμενα που περιλαμβάνονται σ' αυτήν την ανθολογία είναι συνάμα αντιπροσωπευτικά και εξαιρετικά όσον αφορά το σύνολο της κριτικής του αστυνομικού μυθιστορήματος.

Από τις ρήσεις των δεξιοτεχνών του παραδόξου και της λογοτεχνικής ιεροσυλίας, δηλαδή του Chesterton που ανοίγει τη συλλογή και του Borges που την κλείνει, από τις τυπολογικές αναλύσεις του Todorov και του Auden, που διαβεβαιώνει ότι είναι εθισμένος στο είδος, και τον Maugham που το προτιμά έναντι του αποκαλούμενου " σοβαρού " μυθιστορήματος, ως τον McLuhan και τον Wilson που φαίνεται ότι το απεχθάνονται, από τον Chandler, που προτιμά ανεπιφύλακτα το "hard-boiled" [σκληρό ανάγνωσμα] απ' το κλασικό αφήγημα-αίνιγμα, ώς τον Orwell που καταδικάζει τα "μαύρα" αστυνομικά μυθιστορήματα και διακηρύσσει τη νοσταλγία του για τους τζέντλεμεν-διαρρήκτεσ του παρελθόντος· από τον Brecht που το προσεγγίζει ειρωνικά, τον Gorki, που βλέπει στο είδος το σύμβολο της παρακμής της αστικής λογοτεχνίας, ως τον Bloch που, αντίθετα, διαβλέπει σ' αυτό τη διαφύλαξη των σημασιών που έχουν χαθεί στο "μικροαστικό" μυθιστόρημα από την κοινωνιολογική θεώρηση του Kracauer ως την ποιητικότητα των αναλύσεων του Benjamin : διαπιστώνεται η αυτονομία ενός ιδιόμορφου λογοτεχνικού είδους, το οποίο στην παρούσα ανθολογία ανατέμνεται, αναλύεται και εγγράφεται στον θεωρητικό κριτικό λόγο.