Η Μυριάμ, η ηρωίδα, μία σαραντάρα, αποφασίζει, μετά από έξι χρόνια ζωής στο περιθώριο, να ανοίξει ένα εστιατόριο το οποίο θα το ονομάσει «Στο Σπίτι μου». Αυτό το όνομα που έχει επιλέξει δικαιολογείται, ακόμη περισσότερο, από το γεγονός ότι, εκεί, δεν θα αρκεσθεί μόνον στο να ετοιμάζει με ιδιαίτερη φροντίδα τους μεζέδες της, αλλά, επιπλέον, θα ζει, στον ίδιο αυτό χώρο, με κάθε μυστικότητα.

Η επιχείρηση ξεκινά άσχημα. Η Μυριάμ είναι μια ουτοπίστρια, μια αγνή καρδιά. Έχει διαβάσει Φουριέ, ονειρεύεται τα φαλανστήρια (τα ουτοπικά κοινόβια που περιγράφει στο έργο του), όπως και βιολογικά προϊόντα και σοκολάτα. Κακή επιχειρηματίας, είναι ικανή να προσφέρει ισοβίως πλήρη γεύματα, προς 4 ευρώ, σε δύο μαθήτριες λυκείου, την Ανά και την Σιμόν, επειδή υπήρξαν οι πρώτες πελάτισσές της. Όμως, όπως στα παραμύθια, όπου η πριγκίπισσα φιλάει το βάτραχο που μεταμορφώνεται μονομιάς σε γοητευτικό πριγκιπόπουλο, αυτή ακριβώς η τρελή χειρονομία θα βγάλει τη Μυριάμ από το αδιέξοδο.

Πράγματι, η Ανά και η Σιμόν τής στέλνουν έναν τζόκερ: τον Μπεν, έναν ορφανό, σερβιτόρο και εισοδηματία, φοιτητή σε μια Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων. Σιγά-σιγά, χάρις στις εκσυγχρονιστικές ιδέες του Μπεν και στη σταθερότητα της Μυριάμ στις ουμανιστικές αρχές της, το εστιατόριο της μετατρέπεται στο πιο πολυσύχναστο μέρος της συνοικίας. Το φάσμα της χρεωκοπίας απομακρύνεται και κυρίως, κερασάκι στην τούρτα, οι πληγές του παρελθόντος επουλώνονται και ο έρωτας μπαίνει στο χορό, σ' ένα χάππυ εντ που όλα τα επανορθώνει. Όταν το διαβάσει κανείς, σκέφτεται ότι θα ήθελε να έχει κλείσει τραπέζι για όλη του τη ζωή «Στο Σπίτι μου» της Agn??s Desarthe.