1939-1940: στη δίνη του πολέμου... Είμαι δεκατεσσάρων χρονών. Η καρδιά μου πάει να σπάσει. «Και θα 'μαι στο Ιέζ Ευτυχής αν το θέλετε Δυστυχής αν αυτό σας ευχαριστεί».

Με την καρδιά αναστατωμένη, διαβάζω και ξαναδιαβάζω αυτό το μήνυμα. Εκείνη τη χρονιά ο κόσμος έτριξε και ταρακουνήθηκε... Κι εγώ ήμουν εκείνο το ανθισμένο κορίτσι και νόμιζα ότι ήμουν ερωτευμένη!

Έτσι ξεκινά την αφήγηση της ζωής της η Ντανιέλ Μιτεράν και στη συνέχεια αναφέρεται στις εφηβικές της συγκινήσεις, που γρήγορα σαρώθηκαν από τη δίνη του πολέμου, στη δέσμευση της στο αντάρτικο στο πλευρό των γονιών της, στη συνάντησή της με ένα συναρπαστικό άντρα, τον Φρανσουά -ή Μορλάν για τις ανάγκες της Αντίστασης- στον ευσπεσμένο γάμο τους μέσα στη χαρά της Απελευθέρωσης.

Η Ντανιέλ Μιτεράν διηγείται τη διαδρομή της: νεαρή σύζυγος, μητέρα, στη συνέχεια πρώτη κυρία της Γαλλίας - μια γυναικεία μοίρα, που φέρει τη σφραγίδα του δεσμού της με έναν εξαιρετικό πολιτικό άνδρα, τα όνειρα, τα ιδεώδη, τις νίκες και τις ήττες που μοιράστηκε μαζί του, τις συναντήσεις της με τους μεγάλους μάρτυρες και πρωταγωνιστές της Ιστορίας των πρόσφατων δεκαετιών.

Από την άλλη, δίνεται ολόψυχα στον άλλο αγώνα της, ως πρόεδρος του ιδρύματος France-Libertes, στον ανθρωπιστικό τομέα και παντού όπου απειλούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, στο πλευρό των Κούρδων, του Δαλάι Λάμα, του Νέλσον Μαντέλα ή του Φιντέλ Κάστρο, κριτικάροντας την πολιτική κάθε κυβέρνησης κάθε φορά που αυτό της υποδεικνύει η συνείδηση της ελευθερίας της.

Ένα ξεχωριστό πεπρωμένο, μια ξεχωριστή μνήμη.