’ν αφαιρούσε κανείς τις ερωτήσεις και άλλαζε τη σειρά των θεμάτων στα οποία αναφέρεται ο Αρχιμάστορας, θα προέκυπτε ένας συγκλονιστικός δραματικός μονόλογος που θα καθήλωνε, από σκηνής, τον ακροατή/θεατή. Ο καταγραμμένος εδώ προφορικός λόγος - με μόνη επεξεργασία αυτήν που επιβάλλει το πέρασμα από τον προφορικό στον γραπτό - είναι τόσο χυμώδης ώστε θα τον ζήλευε ακόμη κι ένας δραματουργός.

Αναδίδει το πορτραίτο του Αρχιμάστορα ως γέρου άνδρα που αναστοχάζεται για την έξοδο. <<Ένα έργο γιά όλους και για κανέναν - και έξοδος-απαίτηση για ύψιστη άφεση και μαρτυρία έπαρσης χωρίς όρια>>. <<Έπαιξα τον Ληρ σ'ολοκληρη τη Βόρεια Γερμανία αλλά κανένας δεν κατάλαβε ούτε τον Ληρ ούτε τον Σαίξπηρ - τίποτα >>, όπως λέει ο γέρος ηθοποιός Μινέττι στο ομώνυμο δράμα του Τόμας Μπέρνχαρτ.