Το κάθετο ρήγμα του λόγου εξακολουθεί επί αιώνες αιώνων να καταπίνει τον άνθρωπο που έπεσε από τον παράδεισο της τρυφής. Ένα σύντομο στιγμιότυπο αυτής της αέναης διαδικασίας προσφέρει στον αναγνώστη το πρώτο και μοναδικό μυθιστόρημα του Βικέντιου Καρμπονάρου. Ο συγγραφέας, λίγο προτού φύγει από τον κόσμο, πασχίζει να αρθρώσει μέσα από τα εντελώς στοιχειώδη δεδομένα μιας προσωπικής του ιστορίας (αλλά και με την επανειλημμένως σωτήρια επίκληση του «Συνονόματού» του, του Βιτσέντζου Κορνάρου) τις ροπές του βιβλικού εκείνου «έγνω» που τον όρισαν σε όλη του τη βιοτική πορεία.

Ο λόγος -με όλες του τις μορφές, ακόμα δε και στις λεπτότατες εκφάνσεις του- είναι πανταχού παρών στις σελίδες του μυθιστορήματος. Η δραματικότητα του πραγματευόμενου θέματος υποστυλώνεται επιμελέστατα από πάσης φύσεως και καταγωγής προσηλώσεις του συγγραφέα με χαρακτήρα απολύτως μονομανικό. Το ανάγνωσμα, ωστόσο, κάθε άλλο παρά καταθλιπτικό είναι, ακριβώς επειδή σχεδόν σε όλες του τις γραμμές επελαύνει το χιούμορ δρώντας λυτρωτικά.

Ο Συνονόματος είναι ένα κιβώτιο, που έχει αξία ακριβώς επειδή είναι κιβώτιο, πέραν των όποιων τιμαλφών περιέχει. Είναι δε συνάμα και ένα τρελό πανηγύρι της γλώσσας, που «έγνω» και αυτή ό,τι ελλόγως ή παραλόγως «έγνω» και ο πεπτωκώς άνθρωπος.

Ένα ελληνικό campus novel, με ήρωες έναν φοιτητή Γλωσσολογίας στην Ιταλία, τον καθηγητή του, τον μεγάλο τους κοινό έρωτα, την υπέροχη Λαουράνια, ένα χειρόγραφο προς έκδοση και (κυρίως) τη γλώσσα. Από τον Γιώργο Κεντρωτή, έγκριτο μεταφραστή στη γλώσσα μας μερικών από τα σημαντικότερα κείμενα της γερμανικής και της ιταλικής λογοτεχνίας, ένα μυθιστόρημα που ξεχωρίζει εμφαντικά από το σύνολο της τρέχουσας εκδοτικής παραγωγής.