Αυτή είναι η εποποιία των Σονίνο, ευκατάστατης οικογένειας Εβραίων της Ρώμης, από τα ηρωικά χρόνια του ακόλαστου παππού Μπέπι και του συνεταίρου του, Νάνι Τσιταντίνι-των οποίων ο ακατασίγαστος ανταγωνισμός θα βαρύνει καταλυτικά στους εκατέρωθεν κληρονόμους- μέχρι τις πολύ λιγότερο λαμπρές ημέρες του ξεχαρβαλωμένου εγγονού, Ντάνιελ.

Περιπέτειες, έρωτες, εμμονές και απιστίες σημαδεύουν τους δυναμικούς ήρωες της δεκαετίας του '60 και τα επιχρυσωμένα και απόλεμα βλαστάρια τους, τους γέρους και τους νέους, παλιούς αριστοκράτες και νεόπλουτους, καλότυχους και αποτυχημένους, από γιορτή σε γιορτή, από σκάνδαλο σε σκάνδαλο, σ' ένα εντυπωσιακό μυθιστόρημα. Αφηγητής όλης της ιστορίας είναι ο Ντάνιελ, αυτός ο «απελπισμένος έφηβος», αυτός ο «υποκριτής ηθικολόγος, αυτή η διασταύρωση Κρόμγουελ, Σαβοναρόλα και Ταρτούφου».

Ο Πιπέρνο λάξεψε άσβεστες μορφές της ανόδου και της πτώσης ενός κόσμου ως τώρα ανεξερεύνητου. Στη γραφή του, αξιολογότατη χάρη στην αναπλαστική της ικανότητα και στην ενδοσκόπηση, ακούγονται οι φωνές του Φίλιπ Ροθ, του Σωλ Μπέλοου και της μεγάλης εβραϊκής παράδοσης, πέρα από το στίγμα ενός φρέσκου, πηγαίου ταλέντου.

Εδώ λοιπόν απεικονίζεται ένα περιβάλλον τρυφηλό και κενόδοξο, όπου όμως δεν είναι όλα κομψά και καθώς πρέπει, γιατί δεν πρόκειται για ένα παιχνίδι συναναστροφής. Η Εδέμ μιας τάξης προνομιούχας και παράλογης δεν είναι αιώνια, ακόμη και ο παράδεισος κάπου τελειώνει: κορίτσια σαν την Γκάια, που καθήλωσαν με τη γοητεία τους μια ολόκληρη γενιά και κατέστρεψαν τη ζωή του πρωταγωνιστή, θα 'ρθει ο καιρός που θα γεράσουν κι αυτά. Πίσω από τα τρυφερά χρόνια της δεκαετίας του '80, πιέζουν ασφυκτικά τα δράματα του σήμερα: ο πόλεμος, η τρομοκρατία, ένας σαρωτικός παραλογισμός, κληρονομιά μιας ιστορίας που τώρα πια γνωρίζουμε, που βρίσκει τη λύτρωσή της μόνο στο αμείωτα ζωηρό κι ανυποχώρητο, κατά διαστήματα διασκεδαστικό, ύφος αυτού του ευτυχούς και αναπάντεχου πρωτόλειου.