Η σύγχρονη ποιητική προσφέρει επιπλέον υπηρεσίες στην ποίηση του σήμερα με το να αναγνωρίζει την ιστορική φύση της τεχνικής και να εξοικειώνει τους σύγχρονους ποιητές μας με τους κανόνες που πηγάζουν από τη φύση του ανθρώπου και τα καλλιτεχνικά μέσα που αποκτήθηκαν μέσω της ιστορικής εμπειρίας, όμως, από την άλλη, αποδεσμεύει την ποίηση από τα δεσμά των επίκτητων μορφών και κανόνων συνάμα. Όμως, την ίδια στιγμή, καταδεικνύει την ιστορική σχετικότητα ακόμη και της τελειότερης μορφής. Αποσκοπεί έτσι στο να ενθαρρύνει τον σύγχρονο ποιητή να αναζητήσει μια νέα μορφή και τεχνική για την ουσία της εποχής του και να θεωρήσει ως ανώτερο νόμο του το αποτέλεσμα που έχει διάρκεια και προσφέρει καθολική ικανοποίηση.

Η λογοτεχνία δίνει μια επιτατική έκφραση στις εμπειρίες της ζωής και της καρδιάς. Παρουσιάζει την ομορφιά της ζωής μέσα στην πικρότητά της, την αξιοπρέπεια του προσώπου μέσα στους αναγκασμούς του. Εδώ φτάνουμε στο υψηλότερο από τα επάλληλα επίπεδα των αποδόσεων της ποίησης. Τα φτωχά από συναισθηματικής άποψης τεχνικά συστατικά της ζωής μας έχουν υπονομεύσει την έμμετρη μορφή της επικής ποίησης. Το μυθιστόρημα έχει λάβει προεξέχοντα ρόλο. Δεδομένων των συνθηκών της εποχής μας, μόνο το μυθιστόρημα είναι αυτό που μπορεί να εκτελέσει την παλιά αποστολή της επικής λογοτεχνίας, δηλαδή να παράσχει μια ελεύθερη και στοχαστική άποψη της συνάφειας του πραγματικού κόσμου. Υπάρχει ένας πυρήνας στον οποίο η σημασία της ζωής όπως την αναπαριστά ο ποιητής παραμένει η ίδια για κάθε εποχή. Γι' αυτό, υπάρχει κάτι το διηνεκές σε έναν σπουδαίο ποιητή.