Πώς κατορθώθηκε το πέρασμα στη μετανεωτερικότητα, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο; Πώς η κληρονομιά του σοσιαλιστικού εγχειρήματος απαξιώθηκε από τις επιλογές της ίδιας της Αριστεράς; Με ποιον τρόπο το εργατικό δυναμικό, με την έλευση της τεχνολογίας, περιθωριοποιήθηκε οδηγώντας σε δεύτερη μοίρα τον ανθρώπινο παράγοντα και τον ίδιο τον άνθρωπο σε υλική και πνευματική εξαθλίωση; Πότε και με ποιες διεργασίες η πολιτική έπαψε να αποτελεί θεμελιώδη ανθρώπινη πράξη και έγινε απλώς εργαλείο υλοποίησης οικονομικών επιδιώξεων; Είναι όλα τούτα πρωτόγνωρα, ή έχουν τις ρίζες τους στη φεουδαρχική και αποικιοκρατική παράδοση των δυτικών χωρών;

Είναι η καπιταλιστική οδός μονόδρομος στον βίο του δυτικού ανθρώπου, ή μήπως μια διαφορετική απάντηση δίνεται αν γυρίσουμε το βλέμμα μας στην παράδοση χωρών που το οικουμενικό τους όραμα περιλαμβάνει διαφορετικές προτεραιότητες, προ πολλού ξεχασμένες από μας;

Ο Σωτήρης Χαλικιάς επιχειρεί να δώσει τις δικές του ερμηνείες σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, αφού κάνει μια καταβύθιση στον πνευματικό διάλογο που έχει ανοίξει η Ευρώπη στο πλαίσιο της αυτοκριτικής της πάνω σε τούτα τα κρίσιμα ζητήματα και εν όψει της μελλοντικής της επιβίωσης.